Po alimenty nie tylko do sądu, czyli umowa o alimenty.

Uzyskiwanie alimentów na drodze sądowej nie powinno być regułą, a wyjątkiem. Art. 128 kodeksu rodzinnego i opiekuńczego (krio) stanowi, że obowiązek dostarczania środków utrzymania, a w miarę potrzeby także środków wychowania (obowiązek alimentacyjny) obciąża krewnych w linii prostej oraz rodzeństwo. Istnienie tego obowiązku nie powinno nikogo dziwić. W praktyce często zdarza się, że zobowiązany do uiszczania alimentów faktycznie nie kwestionuje ich zasadności. W takiej sytuacji niejednokrotnie można także dojść do porozumienia co do warunków ich płatności oraz wysokości samego świadczenia.

Kodeks daje możliwość uregulowania stosunków alimentacyjnych w umowie o alimenty pomiędzy uprawnionym a zobowiązanym. Niewątpliwie zawarcie umowy alimentacyjnej może być w wielu przypadkach znacznie korzystniejsze niż postepowanie przed sądem. Umowa ma ten atut nad wyrokiem, że strony mogą samodzielnie i w miarę szybko ustalić wysokość alimentów, termin i formę ich płacenia.  W przypadku poddaniu sprawy ocenie sądu to on decyduje, czy alimenty faktycznie się należą, oraz w jakiej wysokości. Przed wydaniem wyroku Sąd jest zobowiązany zatem przeprowadzić postępowanie dowodowe w celu ustalenia istotnych okoliczności sprawy, co może trwać nawet kilkanaście miesięcy.

Szybszym i wcale nie gorszym rozwiązaniem może okazać się umowa alimentacyjna. Co istotne można ją zawrzeć przy każdym rodzaju obowiązku alimentacyjnego, zarówno pomiędzy krewnymi (potomkami i przodkami), jak również powinowatymi. Umowa  wymaga zgodności uprawnionego i zobowiązanego, co do istnienia obowiązku alimentacyjnego oraz wysokości alimentów. W przypadku nie dojścia do porozumienia pozostaje droga sądowa.

Umowa o alimenty powinna być zawarta w formie pisemnej. Nie jest wymagane zawarcie jej w formie aktu notarialnego, choć niewątpliwe ma to też swoje dobre strony. Stronami umowy alimentacyjnej są dwa podmioty: uprawniony do otrzymywania alimentów i zobowiązany do ich dostarczania. Jeżeli uprawnionym jest osoba nie posiadająca pełnej zdolności do czynności prawnych jak np. małoletnie dziecko może reprezentować je przedstawiciel w tym przypadku rodzic. Przedmiotem umowy jest obowiązek alimentacyjny. Strony określają treść przysługujących im praw i obowiązków, wynikających z tegoż stosunku. Powinny być one dokładnie wyartykułowane tak, aby nie budziły wątpliwości i niejasności.

W przypadku zmiany stosunków i konieczności podwyższenia wysokości alimentów ustanowionych w umowie, jeśli nie uda się jej dobrowolnie zmienić, można zawsze wystąpić na drogę sądową.