Ruchomy system czasu pracy.

Ustawodawca nowelizacją z dnia 22 sierpnia 2013r. wprowadził do Kodeksu pracy nowy przepis art. 140¹, regulujący problematykę tzw. ruchomego systemu czasu pracy. Regulacja ta rozwiązuje dotychczasowe wątpliwości prawne w zakresie dopuszczalności stosowania ruchomego systemu czasu pracy i umożliwia stronom stosunku pracy (pracodawcy i pracownikowi) takie modyfikowanie czasu pracy, aby wykonywanie pracy było jak najbardziej efektywne a jednocześnie nie naruszało podstawowego prawa pracownika do odpoczynku.

Ruchomy system czasu pracy polega na tym, że rozkład czasu pracy może przewidywać różne godziny rozpoczynania pracy w dniach, które zgodnie z tym rozkładem są dla pracownika dniami pracy. Pracownikowi musi zostać zapewniony 11-godzinny odpoczynek dobowy i 35-godzinny odpoczynek tygodniowy. Dla spełnienia tych warunków dopuszczalny jest rozkład czasu pracy, który powoduje ponowne rozpoczęcie pracy w tej samej dobie, eliminując jednocześnie pracę w godzinach nadliczbowych.

System ruchomego czasu pracy jest rozwiązaniem bardzo korzystnym dla obu stron stosunku pracy, ponieważ sprzyja potrzebom pracownika, który może dzięki temu zaplanować dodatkowe zajęcia w porach, które zasadniczo stanowią godziny pracy. Pracodawca z kolei może dostosować rozkład pracy w ten sposób, aby zagospodarować pracownika w porach dnia, które najbardziej odpowiadają klientom, petentom czy kontrahentom.

Przepisy o ruchomym systemie czasu pracy, ponadto, że nadal chronią prawo pracownika do odpoczynku, dodatkowo pozwalają na stosowanie przepisów w sposób racjonalny.

Joanna Gaik