Zasiłek chorobowy

Ubezpieczonemu na wypadek choroby pracownikowi, a także ubezpieczonemu, który wykonuje pracę nakładczą oraz poborowemu odbywającemu służbę zasadniczą – jeśli w trakcie trwania ubezpieczenia stali się niezdolni do pracy z powodu choroby, przysługuje odpowiednie świadczenie na czas niezdolności do pracy, zwane zasiłkiem chorobowym.

Co do zasady, warunkiem jego wypłaty jest nieprzerwane podleganie ubezpieczeniu chorobowemu przez co najmniej 30 dni - w przypadku ubezpieczenia obowiązkowego, lub co najmniej 90 dni - w przypadku ubezpieczenia dobrowolnego. Wyjątkowo, prawo do zasiłku chorobowego przysługuje od pierwszego dnia objęcia ubezpieczeniem:

1)  absolwentom szkół lub szkół wyższych, którzy zostali objęci ubezpieczeniem chorobowym lub przystąpili do ubezpieczenia chorobowego w ciągu 90 dni od ukończenia szkoły lub uzyskania dyplomu ukończenia studiów wyższych,

2) jeżeli niezdolność do pracy spowodowana powstała na skutek wypadku w drodze do pracy lub z pracy,

3)  ubezpieczonym obowiązkowo, którzy mają wcześniejszy co najmniej 10-letni okres obowiązkowego ubezpieczenia chorobowego,

4) posłom i senatorom, którzy przystąpili do ubezpieczenia chorobowego w ciągu 90 dni od ukończenia kadencji.

Świadczenie wówczas wypłacane stanowi 80% przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia, wypłaconego za okres 12 miesięcy poprzedzających powstanie niezdolności do pracy, a jeśli pracownik zatrudniony był krócej – wypłaconego za okres faktycznego zatrudnienia. Jeśli jednak uprawniony przebywał w tym czasie w szpitalu, świadczenie wynosi 70% tak ustalonego wynagrodzenia. W niektórych wypadkach, jest jednak możliwe, aby świadczenie było równe przeciętnemu wynagrodzeniu pracownika. Są to przypadki, w których niezdolność do pracy powstała w okresie ciąży,  wskutek wypadku w drodze do pracy lub z pracy,
albo została spowodowana poddaniem się niezbędnym badaniom lekarskim przewidzianym dla kandydatów na dawców komórek, tkanek i narządów oraz zabiegowi pobrania komórek, tkanek i narządów. Za jeden dzień niezdolności do pracy przysługuje 1/30 podstawy wymiaru zasiłku i wypłacane jest za każdy dzień niezdolności do pracy, niezależnie czy dzień ten jest wolny od pracy, czy też nie.

W zależności od czasu trwania niezdolności do pracy, zasiłek wypłacany jest albo przez pracodawcę albo przez Zakład Ubezpieczeń Społecznych. Jeśli niezdolność do pracy trwa do 33 dni, stosownie do dyspozycji art. 92 Kodeksu pracy, pracodawca powinien wypłacić ubezpieczonemu wynagrodzenie chorobowe w stosownej wysokości. Jeśli niezdolność trwa 34 dni lub dłużej, wówczas świadczenie wypłaca ZUS. Graniczny okres 33 dni ulega skróceniu do 14 dni w odniesieniu do pracowników, którzy ukończyli 50 rok życia - wówczas ZUS wypłaca świadczenie od 15 dnia niezdolności do pracy, a wcześniej czyni to pracodawca.

Czas, przez jaki zasiłek chorobowy może być wypłacany jest ograniczony i wynosi maksymalnie 182 dni. Dotyczy to nie tylko okresu, w jakim świadczenie wypłacał ZUS, ale obejmuje też okres, w jakim wypłacane było wynagrodzenie chorobowe przez pracodawcę. W przypadku jednak, gdy niezdolność do pracy przypada na okres ciąży lub jest spowodowana gruźlicą – zasiłek może być wypłacany nawet przez 270 dni.

Karolina Wąsikowska