Minimalne wynagrodzenie w 2014 roku.

Od 1 stycznia 2014 roku pracodawcy będą musieli podnieść pensję pracownikom pobierającym wynagrodzenie zasadnicze. Wynika to z przyjętego przez Radę Ministrów rozporządzenia, wprowadzającego w 2014 roku płacę minimalną w wysokości 1680 zł brutto (wzrost o 80 zł w porównaniu do roku bieżącego).

Płaca minimalna to określona przez prawo wysokość wynagrodzenia, poniżej której pracownik zatrudniony w pełnym wymiarze czasu pracy nie może być opłacany. Minimalne wynagrodzenie jest przedmiotem corocznych negocjacji w ramach Komisji Trójstronnej, gdzie związki zawodowe, pracodawcy i przedstawiciele rządu próbują osiągnąć porozumienie w tej sprawie.

Obecna wysokość płacy minimalnej lokuje Polskę w środku europejskiej stawki, uwzględniając kraje, które w ogóle korzystają z tego typu instytucji. Na czele znajdują się kraje Beneluxu, gwarantujące zatrudnionym tam pracownikom wynagrodzenie będące równowartością pięciokrotności minimalnej pensji w Polsce. Po drugiej stronie skali znajdują się Bułgaria i Rumunia, gdzie najgorzej opłacany pełnoetatowy pracownik zarabia ok. 158 € miesięcznie, tj. ok. 664 zł.   Natomiast Niemcy i Cypr posiadają analogiczne regulacje, ale tylko dla poszczególnych branż i zawodów, a takie kraje jak Dania, Włochy, Finlandia, Norwegia i Szwajcaria w ogóle nie posiadają unormowań w tej kwestii.

Temat płacy minimalnej wywołuje burzliwe dyskusje, szczególnie na linii związki zawodowe – strona rządowa (vide - ostatnie protesty). Trzeba jednak zauważyć, że podniesienie pensji minimalnej wywołuje szeroki oddźwięk na wielu innych płaszczyznach codziennego życia. Wyższe minimalne wynagrodzenie to mniejsza zachęta do zatrudniana nowych pracowników, co przy obecnej stopie bezrobocia jest dosyć istotne. Nowe zadania w firmie pracodawcy rozkładają po prostu na dotychczas zatrudnionych. Wydaje się, że bez znaczenia pozostaje tutaj fakt, iż płaca minimalna dla osoby wchodzącej na rynek pracy może zostać obniżona przez pracodawcę o 20%, przez pierwszy rok zatrudnienia.

Także aktualnie zatrudnieni mogą tylko obejść się smakiem po 80-złotowej podwyżce. Pracodawcy chcący uniknąć dodatkowego obciążenia, za pomocą wypowiedzenia zmieniającego lub porozumienia stron mogą obniżyć dotychczasowy wymiar czasu pracy dostosowując go odpowiednio do wysokości pensji minimalnej. Pracownik będzie więc dalej zarabiał tyle samo, ale swoją pracę wykona w krótszym czasie.

Nowa wysokość minimalnego wynagrodzenia przełoży się również na wysokość potrąceń oraz odszkodowań i odpraw dla zwalnianych pracowników, które regulowane są poprzez odniesienie do pensji minimalnej, chyba że w danym zakładzie obowiązują korzystniejsze dla pracownika reguły.

Na podniesieniu płacy minimalnej stracić mogą pacjenci, ze względu na jej powiązanie z ceną leków wydawanych za ryczałtowaną odpłatnością. Zgodnie z ustawą refundacyjną, produkt może zostać wydany na ryczałt, jeśli koszt miesięcznej terapii przekroczy poziom 5% minimalnego wynagrodzenia (przy 30% limicie finansowania). Wzrost minimalnego wynagrodzenia może więc spowodować, że część leków dotychczas podlegających odpłatności ryczałtowej, przeniesiona zostanie do wyższej grupy, a pacjent zamiast 3,20 zł (ryczałt) zapłaci 30% ceny urzędowej.  Na szczęście nie będzie to dotyczyć najdroższych leków, które już teraz przekraczają pułap 5% płacy minimalnej.

Najniższe wynagrodzenie w Polsce w przeciągu ostatnich dziesięciu lat wzrosło dwukrotnie. Postulowane jest dalsze jego podnoszenie do poziomu 50-60% średniej krajowej (ok. 1900-2300 zł). Oczywiście jest to możliwe, ale bez harmonijnego wzrostu gospodarczego może okazać się tragiczne w skutkach.  

Paweł Chrząszcz