Wysokość zachowku.

Zachowek określa się w oznaczonej kwocie pieniężnej i jego wysokość zależy m.in. od wielkości udziału spadkowego, który by otrzymała dana osoba przy dziedziczeniu ustawowym, wartości spadku czy  wysokości podlegających doliczeniu darowizn.

Wysokość zachowku ustala się w trzech etapach.

Na początku, należy określić udział spadkowy, stanowiący podstawę do obliczenia zachowku, w którym uwzględnia się także spadkobierców niegodnych dziedziczenia oraz spadkobierców, którzy spadek odrzucili. Natomiast, nie uwzględnia się spadkobierców, którzy zrzekli się dziedziczenia albo zostali wydziedziczeni.

Następnie, ustala się wartość pieniężną spadku (substrat zachowku). W celu określenia substratu zachowku należy określić tzw. czystą wartość spadku (tj. obliczyć wartość aktywów spadkowych i odjąć od tego pasywa). Oznacza to, że najpierw należy ustalić wartość wszystkich praw należących do spadku, według ich stanu z chwili otwarcia spadku, a następnie należy odjąć wartość długów spadkowych, bez uwzględnienia długów z tytułu zapisów, poleceń i zachowków. Zagadnienie dotyczące doliczania darowizn do wartości pieniężnej spadku jest odrębnym zagadnieniem i zostanie omówione w   kolejnych artykułach.

Poprzez pomnożenie substratu zachowku przez ułamek określający udział spadkowy otrzymujemy wysokość zachowku.

Agnieszka Dachowska