TK orzekł ws. przepisów dot. świadczenia pielęgnacyjnego

W dniu 21 października 2014 r. na rozprawie z udziałem wnioskodawcy oraz Sejmu i Prokuratora Generalnego, rozpoznano wniosek grupy posłów o zbadanie zgodności:  art. 16a ust. 2-5 oraz art. 17 ust. 1b ustawy z dnia 28 listopada 2003 r. o świadczeniach rodzinnych (Dz. U. z 2013 r. poz. 1456, ze zm.) z art. 2 i art. 32 ust. 1 w związku z art. 69 Konstytucji.

TK uznał, że art. 16a ust. 2 ustawy z dnia 28 listopada 2003 r. o świadczeniach rodzinnych (Dz. U. z 2013 r. poz. 1456, 1623 i 1650 oraz z 2014 r. poz. 559 i 567) jest zgodny z art. 2, art. 32 ust. 1 i art. 69 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej.

Inaczej jest w przypadku , art. 17 ust. 1b ustawy z dnia 28 listopada 2003 r. o świadczeniach rodzinnych (Dz. U. z 2013 r. poz. 1456, 1623 i 1650 oraz z 2014 r. poz. 559 i 567) w brzmieniu; „Świadczenie pielęgnacyjne przysługuje, jeżeli niepełnosprawność osoby wymagającej opieki powstała:

1) nie później niż do ukończenia 18. roku życia lub

2) w trakcie nauki w szkole lub w szkole wyższej, jednak nie później niż do ukończenia 25. roku życia.„ - w zakresie, w jakim różnicuje prawo do świadczenia pielęgnacyjnego osób sprawujących opiekę nad osobą niepełnosprawną po ukończeniu przez nią wieku określonego w tym przepisie ze względu na moment powstania niepełnosprawności, został uznany za niezgodny z art. 32 ust. 1 Konstytucji. Niniejszy wyrok TK nie oznacza usunięcia tego miernika z  powyższej ustawy. Nie stanowi również podstawy do wzruszenia decyzji, które już przyznały prawo do świadczenia pielęgnacyjnego oraz nie desygnuje nowego prawa do żądania świadczenia, jeżeli niepełnosprawność  podopiecznych powstała już po okresie dzieciństwa. Ustawodawca, celem wykonania wyroku TK, będzie przede wszystkim przywrócenie równego traktowania opiekunów dorosłych osób niepełnosprawnych.

Na podstawie art. 39 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 1 sierpnia 1997 r. o Trybunale Konstytucyjnym, postępowanie w pozostałym zakresie umorzono. 

PrawoDlaKazdego.pl