Konwencja o ochronie dzieci przed wykorzystywaniem seksualnym

W celu ustanowienia międzynarodowych ram i standardów dla możliwości skutecznej walki przeciw wykorzystywaniu seksualnym dzieci, a także w celu zapewnienia współpracy państw w tym zakresie, 25 października 2007 r., czyli blisko 7 lat temu, w Lanzarote Rada Europy sporządziła  Konwencję o ochronie dzieci przed seksualnym wykorzystywaniem i niegodziwym traktowaniem w celach seksualnych.

Powyższa Konwencja weszła w życie 1 lipca 2010 r. Na dzień dzisiejszy przystąpiły do niej 32 państwa, a w tym 19 krajów należących do Unii Europejskiej, wśród których jednak jeszcze nie ma Polski. Fakt ten prawdopodobnie ulegnie zmianie, bowiem Senat na swoim 63 posiedzeniu, które zakończyło się 23 października 2014 r. wyraził zgodę na ratyfikację Konwencji. Ratyfikacja umów międzynarodowych, rozumiana jako wyrażenie ostatecznej zgody na związanie państwa danym aktem prawa międzynarodowego  należy do zadań Prezydenta. Konwencja zatem czeka już tylko na podpis Głowy Państwa.

Akt, który Polska ma ratyfikować dotyczy zarówno ochrony następczej praw dzieci bedących ofiarami przestępstw na tle seksualnym, jak i ma na celu działania prewencyjne, zapewniając środki do ochrony dzieci przed możliwym seksualnym wykorzystaniem. Jednym z tych środków ma być obowiązek edukacji dzieci w kwestii możliwych zagrożeń związanych w seksualnym wykorzystywaniem oraz w kwestii ochrony przed nimi. Związanie Polski Konwencją skutkować będzie obowiązkiem utworzenia służb informacyjnych, których zadaniem będzie internetowe lub telefoniczne udzielanie porad osobom zagrożonym wykorzystaniem seksualnym i ofiarom wykorzystywania. Dla osób pokrzywdzonych takim działaniem służby te powinny zająć się organizacją pomocy w powrocie do zdrowia. Po traumie, jaką jest dla dziecka wykorzystanie seksualne, konieczne będzie także zapewnienie pomocy w przywróceniu ich do normalnego społeczeństwa. Na mocy Konwencji, Polska zobowiązana będzie także do prowadzenia profilu DNA wszystkich osób skazanych za  wykorzystanie seksualne, dziecięcą prostytucję i pornografię czy nagabywanie dzieci z zamiarem ich seksualnego wykorzystania, a także gromadzenie danych o takich osobach.

Karolina Wąsikowska