Ciąża a umowa o pracę na czas określony

Pracujące kobiety w ciąży podlegają szczególnej ochronie przewidzianej w Kodeksie pracy. Ustawodawca w różny sposób reguluje sytuację prawną pracownicy w ciąży w zależności od tego jaka jest podstawa jej stosunku pracy.

Co do zasady pracodawca nie może wypowiedzieć ani rozwiązać umowy o pracę w okresie ciąży, chyba że zachodzą przyczyny uzasadniające rozwiązanie umowy bez wypowiedzenia z jej winy, ale zgodę na to musi wyrazić reprezentująca ja zakładowa organizacja związkowa. Do umów zawartych na czas określony zastosowanie ma art. 177 par. 3 Kodeksu pracy, który stanowi, że jeśli umowa o pracę uległaby rozwiązaniu po upływie trzeciego miesiąca ciąży, ulega ona przedłużeniu na czas porodu. Nawet jeśli informacja ta dotarła do pracodawcy w dniu rozwiązania umowy czy po rozwiązaniu, to pracownica podlega ochronie szczególnej jeśli data rozwiązania umowy przypada po upływie trzeciego miesiąca ciąży. Ochrona przysługuje nawet jeśli to pracownica zdecydowała się na wniesienie wypowiedzenia, poprzez cofnięcie tego oświadczenia. Wskazówką w jaki sposób należy obliczać 3-miesięczny termin jest orzecznictwo Sądu Najwyższego. SN wskazał, że termin upływu trzeciego miesiąca ciąży, o którym mowa w art. 177 par. 3 Kp, oblicza się w równej miary miesiącach księżycowych (28 dni).

Przedłużenie umowy na czas określony do dnia porodu następuje automatycznie z mocy prawa, a nie z woli stron stosunku pracy. Dopuszczalne jest potwierdzenie przedłużenia aneksem do umowy lub przekazanie pracownicy stosownej informacji. Należy podkreślić, że przedłużenie nie jest traktowane jako zawarcie kolejnej umowy. 

Z dniem porodu rozwiązuje się przedłużona umowa o pracę. Oznacza to, że kobieta traci status pracownika a zarazem prawo do skorzystania z urlopów związanych z macierzyństwem. Zasiłek macierzyński będzie wówczas wypłacany przez ZUS. 

Weronika Komsta