Zasada uprzywilejowania pracownika.

   Ustawodawca realizując jedną z podstawowych funkcji prawa pracy, jaką jest ochrona praw i interesów pracownika, uregulował sytuację, w której występuje sprzeczność między przepisami prawa pracy a postanowieniami umów o pracę i innych aktów, na podstawie których powstaje stosunek pracy.

  Wprowadzając do kodeksu pracy zasadę uprzywilejowania pracownika, według jej założeń,  postanowienia umów o pracę i innych aktów, na podstawie których powstaje stosunek pracy, mniej korzystne dla pracownika niż przepisy prawa pracy są nieważne, a zamiast nich stosuje się odpowiednie przepisy prawa pracy.

   Ocena, czy postanowienia umowy są korzystniejsze dla pracownika, dokonywana jest na podstawie obiektywnych kryteriów według stanu z daty zawarcia umowy.

Katarzyna Basista