Komu przysługuje dodatek pielęgnacyjny?

Dodatek pielęgnacyjny przysługuje osobie uprawnionej do emerytury  lub renty, jeżeli osoba ta została uznana za całkowicie niezdolną do pracy oraz do samodzielnej egzystencji albo ukończyła 75 lat życia. W pierwszym przypadku lekarz orzecznik ZUS musi u danej osoby stwierdzić występowanie obu stanów, tj. całkowitej niezdolności do pracy i samodzielnej egzystencji. Zdaniem M. Bartnickiego „jest to wyraz pewnej niekonsekwencji ustawodawcy, który pomimo wyodrębnienia ryzyka niezdolności do samodzielnej egzystencji powiązał je z ryzykiem niezdolności do pracy". W drugim przypadku, kluczowa jest kwestia ukończenia 75 roku życia. Nie ma wówczas „potrzeby weryfikowania jej stanu zdrowia w drodze badania lekarza orzecznika ZUS” (komentarz elektroniczny lex).

Dodatek pielęgnacyjny wypłacany jest co miesiąc w wysokości 106,41 zł. Kwotę dodatku podwyższa się przy zastosowaniu wskaźnika waloryzacji emerytur i rent  od miesiąca, w którym przeprowadzana jest waloryzacja.

Szczególna regulacja dotyczy osób uprawnionych do emerytury lub renty, które przebywają w zakładzie opiekuńczo-leczniczym lub w zakładzie pielęgnacyjno-opiekuńczym. Takim osobom nie przysługuje dodatek pielęgnacyjny. Nie dotyczy to jednak tych osób, które przebywa poza placówką przez okres dłuższy niż 2 tygodnie w miesiącu. Osoby te zachowują prawo do dodatku pielęgnacyjnego.

Również samo zawieszenie prawa do renty nie powoduje zawieszenia prawa do dodatku pielęgnacyjnego.

Z kolei jak stwierdził Naczelny Sąd Administracyjny w Warszawie, w uchwale 7 sędziów z dnia 10 grudnia 2009 r. I OPS 8/09 dodatku pielęgnacyjnego nie wlicza się do dochodu, o którym mowa w art. 3 ust. 3 ustawy z dnia 21 czerwca 2001 r. o dodatkach mieszkaniowych (Dz.U. Nr 71, poz. 734 ze zm.).

Maksymilian Szeląg-Dylewski