Nowelizacja umów o prace na czas określony

Z badań aktywności ekonomicznej ludności prowadzonych przez GUS wynika, że około 3,6 mln pracowników jest zatrudnionych na umowach terminowych. Pracodawcy chętniej zatrudniają na czas określony m.in. ze względu na łatwość rozwiązania oraz mniejsze koszty. Celem nowelizacji jest ograniczenie nadużywania tych umów, co w znacznym stopniu obniża poziom stabilizacji zatrudnienia.

Zaproponowana zmiana art. 25¹  Kodeksu pracy zakłada określenie dopuszczalnego okresu zatrudnienia na podstawie umów na czas określony, a także liczbę takich umów, jakie mogą być zawarte w ramach tego limitu. Obecna zasada przewiduje, że trzecia umowa na czas określony zawarta z tym samym pracodawcą przekształca się w umowę na czas nieokreślony, o ile przerwa między rozwiązaniem poprzedniej a nawiązaniem kolejnej umowy o pracę nie przekroczyła 1 miesiąca. Zasada ta zostanie zastąpiona przez przepis stanowiący, że maksymalny okres zatrudnienia terminowego wynosi 33 miesiące. Ponadto, w tym czasie będzie można zawrzeć maksymalnie trzy takie umowy - czwarta z mocy ustawy stanie się umową na czas nieokreślony. Wcześniej będzie można zawrzeć umowę na okres próbny, nie dłuższy niż 3 miesiące. W przypadku, gdy pracodawca wskaże obiektywne przyczyny leżące po jego stronie możliwe będzie przedłużenie umowy, jednakże o takich dłuższych umowach będzie trzeba jednak informować Państwową Inspekcję Pracy w terminie pięciu dni roboczych od dnia jej zawarcia. Innymi wyjątkami uzasadniającymi zatrudnianie na umowie na czas określony powyżej ustalonego limitu są: umowa na zastępstwo pracownika w czasie jego usprawiedliwionej nieobecności w pracy, umowa w celu wykonywania pracy o charakterze dorywczym lub sezonowym, na czas wykonywania pracy przez okres kadencji. Nowelizacja wejdzie w życie po upływie 6 miesięcy od jej ogłoszenia, czyli prawdopodobnie jeszcze w 2015 r.

Weronika Komsta