Urlop na żądanie nie do końca na żądanie.

     Pomimo iż brzmienie art. 167*2 kodeksu pracy poprzez sformułowanie: „Pracodawca jest obowiązany udzielić na żądanie pracownika i w terminie przez niego wskazanym nie więcej niż 4 dni urlopu w każdym roku kalendarzowym” może sugerować, że pracodawca ma obowiązek w każdej chwili udzielić pracownikowi 4 dni tzw. „urlopu na żądanie” popularnie zwanym „kacowym”, to wypracowane orzecznictwo sądowe stanęło na stanowisku że taki wniosek jest w pewnych przypadkach nieuprawniony.

Sądy stwierdzają m.in. że: „Obowiązek udzielenia urlopu "na żądanie" nie jest bezwzględny, a pracodawca może odmówić żądaniu pracownika ze względu na szczególne okoliczności, które powodują, że jego zasługujący na ochronę wyjątkowy interes wymaga obecności pracownika w pracy.”, „Rozpoczęcie urlopu "na żądanie" (art. 167[2] k.p.) przed udzieleniem go przez pracodawcę może być uznane za nieusprawiedliwioną nieobecność w pracy, będącą ciężkim naruszeniem podstawowych obowiązków pracowniczych w rozumieniu art. 52 § 1 pkt 1 k.p”.

Zatem do instytucji „urlopu na żądanie” należy podchodzić z ostrożnością i nie traktować tego uprawnienia jako bezwzględnego, gdyż podlega ono ograniczeniom ze względu na szczególny interes pracodawcy.

Krystian Lenowiecki